Kołobrzeg – Muzeum Oręża Polskiego

Miasto i port, dawna pruska twierdza wojskowa, oblegana przez wojska napoleońskie w 1807 r. W dniach 7-18 marca 1945 r. stoczono tu zaciętą bitwę, będącą kluczowym etapem tzw. operacji pomorskiej, która miała na celu rozbicie broniących Pomorza Zachodniego i Środkowego oddziałów niemieckiej 11 Armii, podlegającej Grupie Armii „Wisła” (Armeegruppe „Weichsel”). W walkach uczestniczyły 3, 4 i 6 Dywizje Piechoty oraz oddziały wsparcia ze składu 1 Armii Wojska Polskiego (dowódca gen. Mark Karakoz), podlegającej radzieckiemu I Frontowi Białoruskiemu i współdziałające z radziecką 272 DP.

Siły niemieckie (dowódca płk Fritz Fullriede) składały się z resztek jednostek rozbitych w toku wcześniejszych walk na Pomorzu i garnizonu Kołobrzegu, wspieranych desantami morskimi. W uporczywych bojach o umocnienia, a w obrębie miasta o każdy obiekt, toczonych przy użyciu ciężkiej artylerii, broni pancernej, lotnictwa i okrętów, Kołobrzeg został zniszczony w 90 procentach. Straty polskie sięgnęły 4,4 tys. poległych, rannych i zaginionych, a obrońców ok. 2,5-3 tys. żołnierzy (reszta zdołała ewakuować się drogą morską).

Marek Deszczyński