Warszawa – Cmentarz Komunalny (d. Wojskowy) na Powązkach

Został założony w 1912 r., od 1918 pełnił funkcję cmentarza wojskowego. Po kampanii wrześniowej 1939 r. chowano na nim żołnierzy polskich poległych w obronie Warszawy, a także zmarłych z ran w szpitalach w latach 1939-1941. Od 1941 r. do 1944 r. na cmentarzu chowano osoby cywilne, a także (na fałszywych dokumentach) poległych żołnierzy podziemia. Po zakończeniu wojny na cmentarzu powązkowskim chowano powstańców ekshumowanych z terenu miasta, a także żołnierzy 1 Armii WP poległych w czasie walk o przyczółki w Warszawie we wrześniu 1944 r.

Na cmentarzu spoczywa 6689 żołnierzy poległych w kampanii wrześniowej, ok. tysiąca żołnierzy WP poległych w 1944 r. pod Warszawą i kilka tysięcy powstańców warszawskich. Od 1946 r. zaczęto także grzebanie osób szczególnie zasłużonych, w tym dygnitarzy władz komunistycznych. Spośród grobów wyróżniają się kwatery żołnierzy powstania warszawskiego. Poszczególne oddziały powstańcze posiadają odrębne kwatery, różniące się formą architektoniczną, często także znajdują się w nich pomniki poświęcone tym oddziałom. W kwaterach tych są także chowani powstańcy zmarli już po wojnie.

Tadeusz Rutkowski