Sandbostel – Centrum Pamięci i Dokumentacji

Na południowy zachód od Sandbostel, kilkaset metrów od rzeki Oste znajdował się Stalag X B, który zapisał się w historii II wojny światowej jako miejsce cierpień tysięcy ludzi. W 1939 r. kilka tysięcy polskich jeńców wojennych zostało umieszczonych w tym położonym pośród mokradeł obozie. Do 1945 r. stał się on miejscem tymczasowego pobytu dla kilkuset tysięcy więźniów wielu narodowości, wysyłanych dalej do pracy przymusowej w północnoniemieckich gospodarstwach rolnych lub zakładach przemysłu zbrojeniowego. Jesienią i zimą 1941/42 r. doszło w Sandbostel do masowego wymierania jeńców radzieckich na skutek głodu, wyczerpania, epidemii i przemocy. Między więźniami znalazły się też 552 Polki, które od sierpnia do października 1944 r. walczyły w Powstaniu Warszawskim. 84 spośród nich było w randze oficera, ale znalazło się też wśród nich wiele niepełnoletnich dziewcząt.

W kwietniu 1945 r. Sandbostel stał się obozem przejściowym dla 8-10 tysięcy więźniów różnych podobozów KZ Neuengamme, z których kilka tysięcy zmarło lub zostało zamordowanych przez SS na krótko przed wyzwoleniem.